En vísperas al encuentro que tendremos mañana con las personas-libro y personas lectoras de Fuentes hoy pongo un texto que me recuerda mucho a este proyecto, ya que cada vez que lo leo recuerdo aquella experiencia. Es un poema de Rosalía de Castro, dedicado a su tierra, Galicia, que recitó una de nuestras personas-libro. Aquí os lo dejo, dedicado a todos vosotros:
''Adios ríos; adiós fontes”
Adiós, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adios groria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
Cantares Galegos, 15 ROSALÍA DE CASTRO
Gracias por tu texto y sobre todo por el detalle del vínculo señalado.
ResponderEliminar